Το Χρονοντούλαπο της Ιστορίας

[Nick the Greek]

Δεν εχω αλλες φωτο της εποχης απο το Περαμα για να συγκρινω αλλα βλεποντας μια στα γρηγορα το Σουηδο, δειχνει πως ενα Najd II εχει περασει απο Ελλαδα στα σιγουρα.

[gtogias]

Φωτογραφίες από τη δεκαετία του καλού γούστου δείχνουν και τα δυο στο Πέραμα. Σε μια που δείχνει τον καθρέπτη του Najd II είναι ολόιδιο, όπως και το Najd.

To Najd II διαλύθηκε κιόλας στα μέρη μας

[proud_ionian]

απο οτι λεει η χωρα του ΙΚΕΑ, το najd και το πρωτο najd II εχουν περασει απο ελλαδα στα τελη των 70s.

αν η φωτο ειναι απο τοτε (78 γραφει και για τα δυο) τοτε πιθανον το εικονιζομενο ΙΟΝΙΣ να ειναι στην τελευταια φαση του fitting out

[Nick the Greek]

Δε νομιζω Proud, αφ' ενος το La Palma ηρθε στην Ελλαδα μεσα στη δεκαετια του 80, αφ' ετερου εψαξα στους Lloyds το φορτηγακι της φωτο που ειχε το ονομα Dalia II μεταξυ 1980 και 1985 οποτε αυτη ειναι η περιοδος που μιλαμε. Μαλλον ειναι το δευτερο Najd II λοιπον.

[marittimo]

Ίσως το TROPICANA πρώην PRINSES PAOLA.

[proud_ionian]

ειχε και αυτο διαφορετικα οκια

[Nick the Greek]

Πάμε πίσω στο χρόνο, κάπου ανάμεσα στη δεκαετία του 50 και τη δεκαετία του 60 οπότε και η εταιρεία των αδελφών Τυπάλδου μεσουρανεί στο ελληνικό ακτοπλοικό γίγνεσθαι και επεκτείνεται στην Αδριατική και στην ανατολική Μεσόγειο. Αρχίζει να καθιερώνει κρουαζιέρες από τη Βενετία στην Ελλάδα και τα νησιά της, αγοράζει μεγάλα πλοία όπως το Αθήναι και το Ακρόπολις και καθίσταται η αυτοκρατορία της εποχής. Μπορεί κανείς να φανταστεί τα γραφεία της εταιρείας στην Ακτή Μιαούλη να είναι ένας οργασμός δραστηριότητας, σχεδίων, οράματος και παραγωγής χρήματος. Μέσα σε αυτά τα γραφεία μπορεί να φανταστεί κανείς τους σχεδιαστές και διαφημιστές της εποχής, να προτείνουν διάφορα σχέδια στους αδελφούς Τυπάλδους για τη δημιουργία μιας θελκτικής και εμπορικής αφίσας, ένα από τα βασικά προωθητικά και επικοινωνιακά εργαλεία της εποχής. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε και η αφίσα που βλέπετε στις οθόνες σας, αντίγραφο της οποίας κοσμεί το τσαρδί του υπογράφοντος.

 

 

Προσέξτε την αφοπλιστική απλότητα της εικόνας. Μια πλώρη, η θάλασσα και η επωνυμία της εταιρίας/μήνυμα. Κανένα πιασάρικο σλόγκαν, κανένα λογοπαίγνιο, κανένα υπονοούμενο. Χρησιμοποιούνται επί της ουσίας 3 χρώματα μόνο. Σα να σε μεταφέρει, μεσα στο πλοίο, κάτω από τον ήλιο και γύρω-γύρω θάλασσα. Η ιδέα της πλώρης στη ναυτιλιακή αφίσα βέβαια, δεν είναι καινούρια και σίγουρα οι εμπνευστές της συγκεκριμένης το ήξεραν αυτό. Πλήν όμως κατάφεραν με την απλότητά τους να το πάνε ένα επίπεδο παραπάνω. Σκεφτείτε μόνο πόσοι ακόμη και σήμερα αντιγράφουν το βασικό αυτό σχέδιο σε αφίσες, logo κλπ, και το πλασάρουν για δικό τους. Και μόνο αυτό, αναδεικνύει τη μεγαλειώδη απλοικότητα της συγκεκριμένης.

 

[Nick the Greek]

Νοέμβριος 1996 και στο τεύχος του Εφοπλιστή εκείνου του μήνα, ο διευθυντής πωλήσεων της Strintzis Lines γράφει ένα άρθρο για τα τότε τεκταινόμενα στην ακτοπλοία. Είναι ο Μιχάλης Σακέλλης, σημερινός τσιρίμπασης της Άττικα. Είκοσι και πέντε χρόνια μετά, ορισμένα αποσπάσματα ιντριγκάρουν για σχολιασμό. Για να δούμε μερικά κομμάτια που ξεχώρισα, τα bold γράμματα είναι από το ορίτζιναλ κείμενο:

 

Quote

Το Κράτος ασχολείται με ισορροπίες και το κοινωνικό κόστος(ψηφοθηρία) και οι εφοπλιστές προσπαθούν να αποσπάσουν ευνοική μεταχείριση, αντί να επενδύσουν και να γίνουν ανταγωνιστικότεροι. Έτσι βλέπουμε καθημερινά πως παράγονται αρνητικά αποτελέσματα που καλά γνωρίζουμε πως προετοιμάζουν την παράδοση της Ακτοπλοίας μας σε ξένα χέρια.

Πολύ εύστοχη διαπίστωση η οποία είναι και διαχρονικότατη, δυστυχώς. Άραγε τι έχει αλλάξει σήμερα? Τι κρίμα που μείναμε μόνο στην εύστοχη διαπίστωση.

 

Quote

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Εταιρείες Λαικής Βάσης έχουν προσφέρει σημαντικό έργο και αξιόλογες υπηρεσίας. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι αποτελούν μονοπωλιακές καταστάσεις και βάζουν φραγμούς στην ανάπτυξη των ακτοπλοικών μας συγκοινωνιών γενικότερα.

Κάποτε ο Τζιμάκος ο Πανούσης σε μια από τις γνωστές του σάτιρες επί εποχής πολέμου στην πρώην Γουγκοσλαβία και με τις εκδηλώσεις συμπαράστασεις πρός τους Σέρβους στην Ελλάδα να έχουν χτυπήσει κόκκινο, είχε πεί "Άλλο πράμα να σε σφάζει ο Σέρβος κι άλλο ο Κροάτης. Ο Κροάτης δε θα κάνει καλή δουλειά, θα αφήσει αίματα, θα πάρει ώρα να ξεψυχήσεις, κακή δουλειά. Ενώ ο Σέρβος είναι επαγγελματίας, θα σε προσέξει, δε θα πονέσεις ενώ θα σου σφάξει και όλη την οικογένεια για να μη μείνουν μόνα τους τα παιδιά πίσω και κλαίνε". Αυτό μου θυμίζει αυτή η ατάκα, 25 χρόνια μετά. Το μονοπώλιο των εταιρειών Λαικής Βάσης είναι κακό και bad for business. Tο μονοπώλιο των εισηγμένων όπως σήμερα για παράδειγμα, είναι προφανώς διαφορετικό και ωφέλιμο.

 

Quote

Εάν οι εταιρείες δεν αποκτήσουν το δικαίωμα επέκτασης των επενδυτικών δραστηριοτήτων τους σε όλες τις γραμμές, τότε κινδυνεύουμε όταν αρθεί το cabotage, να υπάρχουν 2 ή 3 ελληνικές ακτοπλοικές εταιρείες μόνο.

Είδαμε και τι έγινε όταν απέκτησαν το δικαίωμα οι ελληνικές εταιρείες. Σήμερα έχει μείνει 1 + 1 ημιθανής, με όλο τον κλάδο στα πόδια του ΥΕΝ και έρμαιο των διαθέσεων του Grimaldi. Τελικά όσοι διοικούσαν τότε αλλά κι αργότερα, δεν ήταν τόσο πεφωτισμένοι όσο ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε.

[Nick the Greek]

Λίγους μήνες μετά το παραπάνω άρθρο του Μιχάλη Σακέλλη, ξεφυλλίζοντας παλιούς Εφοπλιστές, πέφτω επάνω στην πρώτη συνέντευξη του renaissance man Σταύρου Σουμάκη, έχοντας αναλάβει το ΥΕΝ. Εξασέλιδη συνέντευξη παρμένη από τον ίδιο το Σημαντώνη, λέω θα διαβάσουμε πολλά μαργαριτάρια από την Υπουργάρα για να σχολιάσουμε στο φόρουμ. Κι όμως, ζόνκ. Νούκου. Νάδα. Σε έξι σελίδες και με ορισμένες αρκετά αιχμηρές ερωτήσεις αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μην πεί τίποτα. Ούτε κοτσάνα, ούτε δέσμευση, ούτε βλακεία, ούτε υπόσχεση, ούτε κάποιο κραχτό ψέμμα, τίποτα. Mister Nothing. Έξι πυκνογραμμένες σελίδες με ευχολόγια, διαπιστώσεις, αοριστολογίες, εκατοντάδες λέξεις χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Αυτό ήταν το μέγεθος της ανυπαρξίας αυτού του ανθρώπου, που κόσμησε την πολιτική ζωή του τόπου για όσο διάστημα βρισκόταν εκεί. Από την άλλη, το να μιλάς τα ΠΑΣΟΚικά με τέτοια ευφράδεια και άνεση, όπως και να το κάνει κανείς είναι ένα ταλέντο.

[ΕΥΔΟΞΟΣ]

Τι να περιμένει κανείς να πεί, εντελώς ανίδεος απο ναυτιλιία (Μάμος ήταν😉) Δεν λέω οτι και άλλοι που πέρασαν απο το υπουργείο ήταν οι πλέον ειδικοί, αλλά τουλάχιστον προσπάθησαν να μάθουν...

[margaritis24]

Εχω την εντυπωση πως ο Παπουτσης τον ξεπερασε στην π@π@ρολια

[ΕΥΔΟΞΟΣ]

Σωστός ! Αλλο μπουμπούκι που μας είχε προκύψει. Επι των ημερών τους έγινε η πρώτη ουσιαστική διάλυση της ακτοπλοίας.

[Nick the Greek]

Πάμε 24 χρόνια πρίν, πίσω στο 1997. Σπάνια συνέντευξη στελέχους της ΑΝΕΚ στον Εφοπλιστή, ο κλήρος λαχαίνει στον Παύλο Φραγκογιάννη. Η ατάκα του "Είμαστε Ανίκητοι Στην Κρήτη" σήμερα αντηχεί σαν ανέκδοτο και προκαλεί τουλάχιστον μειδίαμα. Τη συγκρεκριμένη ατάκα βέβαια οφείλουμε να την δούμε υπό το πρίσμα του status quo και του κλίματος της εποχής εκείνης. Η ΑΝΕΚ και οι Μινωικές λύνουν και δένουν στο λιμάνι, στο ΥΕΝ, στην κυβέρνηση. Οι Μινωικές έχουν δρομολογήσει το περασμένο καλοκαίρι το Αριάδνη στις Κυκλάδες ενώ μη Κρητική εταιρεία δεν μπορεί να βάλει ούτε φουσκωτό για το Ηράκλειο, ταυτόχρονα περιμένουν και τον Ίκαρο. Η ΑΝΕΚ έχει αγοράσει πρός μετασκευή τα Κρήτη Ι και Κρήτη ΙΙ που βρίσκονται στο Πέραμα ενώ είναι υπό σκέψιν και για κανένα νεότευκτο, γενικά πάντως το μονοπώλιο κρατάει γερά.

 

Όπως και να έχει το πράγμα, όσοι ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια για την ΑΝΕΚ μας έρχεται στο μυαλό ο στίχος του Δαβίδ "πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν". Για τις Μινωικές ισχύει και η συνέχεια "οι δε εξαγορασθέντες υπό του Ιταλού, ούκ ελαττωθήσσονται παντός αγαθού" . Αμήν.  

[Nick the Greek]

Καλοκαίρι 1995 και η Ceres διαφημίζει την καινούρια της γραμμή. Ποιά είναι αυτή? Είναι η γραμμή Θεσσαλονίκη - Χορευτό Πηλίου. Το παραθαλάσσιο χωριό αυτό βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Νομού Μαγνησίας στο ύψος της Ζαγοράς και η απόσταση καλύπτεται σε 2.5 ώρες με τα υδροπτέρυγα της εταιρείας. Τιμή εισιτηρίου στις 7,394 δραχμές ή περίπου 22 ευρώ σε σημερινά λεφτά.

 

Δε στέκομαι στο τι γραμμές υπήρχαν τότε και στο χρηματικό της υπόθεσης. Στέκομαι στο πως υπήρχαν ιδέες για νέες γραμμές και πως οι επιχειρηματίες τολμούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό και να δοκιμάσουν τι μπορεί να δουλέψει και τι όχι.

[Nick the Greek]

Πάμε 35 χρόνια πίσω στην Καλαμάτα. Τι έγινε εκεί τότε? Είναι ο μεγάλος σεισμός του Σεπτεμβρίου του 1986 μεγέθους 6.2 Ρίχτερ που χτύπησε αλύπητα την περιοχή. Οι νεότεροι μπορείτε να βρείτε και σχετικά βίντεο στο youtube σχετικά με εκείνο το γεγονός. Από καθαρά καραβολατρική άποψη, η σύνδεση του συμβάντος με το χόμπι μας γίνεται γιατί 2 πλοία βρέθηκαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα για να συνδράμουν ποικιλοτρόπως τους πληγέντες. Αφ' ενός μεν το Πάρος το οποίο ήδη βρισκόταν εκεί για να ξεκινήσει δρομολόγια στη γραμμή των Κυθήρων και του Καστελλίου, τελικά έμεινε εκεί 6 μήνες.

 

Λίγο αργότερα και ο Γιάννης Λάτσης κινειτοποιείται και στέλνει ένα ποστάλι του που απασχολούταν στη Σαουδική Αραβία για να στεγάσει πληγέντες. Δεν είναι σκέτο Μαριάνα που αναφέρει το άρθρο, είναι το Μαριάνα 9. Τελικά και αυτό έκατσε εκεί μερικούς μήνες μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.

 

Η προσφορά της ναυτιλίας και σε αυτό το εθνικό emergency, ήταν για μια ακόμη φορά αξιόλογη.

 

Φωτογραφίες και ορισμένες πληροφορίες από το Μεσσηνία Press.

[polmyt]

Τρομερο βιντεο στο aylon απο το 1967 οπου βλεπουμε ενα ταξιδι με μοτορσιπ απο τη Μυτιληνη στην Αλεξανδρουπολη.Ο ορισμος του φορτωνω τα παντα ολα

Ξεκινημα με φορτωση ΙΧ στο καταστρωμα του πλοιου,ενω παραδιπλα ειναι φορτωμενα και καμια 10αρια αλογα με τροφη και ολα τα παρελκομενα.Υπαρχουν και σακια μαλλον με αλευρι που προκειται να φορτωθουν στο πλοιο .Το πλοιο εινια δεμενο μπροστα στην πλατεια Σαπφους.Οι γνωστες μπορουν να διακρινουν το ποσο εχει αλλαξει πλεον η περιοχη που φαινεται πισω απο το αγαλμα ,με ολα τα καφενεια,αλλα και τα υπολοιπα μαγαζια να εχουν μετατραπει εδω και πολλα χρονια σε καφετεριες.

Το πλοιο φαινεται να κανει και μια σταση στο Μολυβο.Δεν φαινεται η φορτωση αλλα εικαζω πως οτι φορτωθηκε εγινε με βαρκες.Διακρινονται πλανα και απο τη Σαμοθρακη.

Δυστυχως δεν φαινεται πουθενα το ονομα του πλοιου

Πραγματικα απιστευτη η ολη διαδικασια

 

[Nick the Greek]

Εν πρώτοις να πω ότι άλλαξα τίτλο στο συγκεκριμένο topic. To "Μηχανή του Χρόνου" είναι συνδεδεμένο με τον Χρίστο Βασιλόπουλο, άσε που και συνδεδεμένο να μην ήταν είναι αθεράπευτα κλισέ. Οπότε διάλεξα το "Χρονοντούλαπο της Ιστορίας" που είναι πιο χαρακτηριστικό, και πιο ΠΑΣΟΚ .

 

Απόψε λοιπόν μεταφερόμαστε στο Ηράκλειο τση Κρήτης για να δούμε μια carte postale από τα 90s που ξεθάφτηκε από το σεντούκι του υπογράφοντος. Πρώταγωνιστούν ξεκινώντας από το πρώτο πλάνο το Καλλίστη(πρώην Κίμωλος) που τότε έκανε ημερήσιες εκδρομές στη Σαντορίνη. Πίσω του ο Ν. Καζαντζάκης και δίπλα από τον Καζαντζάκη διακρίνεται το φουγάρο του Άπτερα. Παραδίπλα βλέπει κανείς το κρουαζιερόπλοιο Deutschland και στο βάθος φυσικά η μοναδική σιλουέτα του Άρτεμις, πρώην Παναγία Τήνου.

 

Ο Καζαντζάκης βρέθηκε στη γραμμή μέχρι το 2000, το Καλλίστη από το 1997 και για καμιά 5ετία, ενώ το Άρτεμις ήταν εκεί στη δεκαετία του 90, άρα χρονολογικά η κάρτα πρέπει να τοποθετείται ανάμεσα στο 1997 και το 2000.

 

 

[Petros P]

To Deutschland είναι του 1998,αρα μεταξυ 1998 και 2000

Βλέπω και ενα δελφίνι μπροστά το οποίο πρέπει να ειναι το Δελφίνι ΧΧΧ

[kyr1]

Μηχανή του χρόνου είπατε ; όχι! Μου κάνατε το τόπικ πασοκάδικο ; θα δείτε τι θα πάθετε😋

Να πάμε πίσω θέτε ; Trip Report θέτε ; τι θέτε ; 

Σωτήριο έτος 1937, μήνας  Ιούνιος και ο παππούς του γράφοντος, καίτοι  21 Μαΐων  αποφασίζει να εκδράμει εις Αγγλίαν.

Για να σας βάλω στο σκηνικό οι πρόγονοί μου ήταν γέννημα-θρέμμα Αιγυπτιώτες, ο δε παππούς ήταν άτακτος, ατίθασος, άφοβος, ορκισμένος εργένης (κάπως έτσι την πατάνε όλοι) ο οποίος γουστάρει περιπέτεια κάργα. Έτσι, παρέα με ένα φίλο του οργανώνουν το ταξίδι μεθοδικά (λέμε τώρα). Λιμάνι αναχώρησης ; άγνωστο, υποθέτω Αλεξάνδρεια, καθώς εκεί έμεναν. Λιμάνι προορισμού ; ποιος να ξέρει; Σάμπως έχει και σημασία ; Τελικός προορισμός η Λόντρα! Χρόνος ταξιδίου ; α, για να σας πω! Ποιος βιάζεται;  δε θα μας τρελάνετε εσείς!

Εταιρεία ; Στο πήγαινε η United Africa Company. Γενικές πληροφορίες για όποιον ενδιαφέρεται, εδώ. Σαν εταιρεία υφίσταται ακόμα αλλά πλέον είναι εκτός ναυτιλιακού κλάδου. Στην εποχή της στυλοβάτης του εμπορίου μεταξύ Αφρικής και γηραιάς Αλβιώνος.

Εδώ και ένας κατάλογος των πλοίων της.    

Για τι πλοία μιλάμε ; χοντρικά, στην εποχή που αναφέρω, από 3000 ως 6000-7000 τόνους, τα λεγόμενα φορτηγοποστάλια. Συνδυασμός πολλών χρήσεων και Άγιος ο Θεός!

Εν προκειμένω, επιβιβάστηκαν στο πλοίο MV  Gambian (νεότευκτο, εκείνη την εποχή, σύμφωνα και με τη σελίδα που ανέβασα) και βίρα! Πληροφορίες για το πλοίο και μια φωτογραφία του εδώ. Γερμανικό σκαρί, 5500 τόνων, αργότερα πέρασε και σε ελληνικά χέρια. Σε σημείωση πίσω από την πρώτη φωτογραφία που θα ανεβάσω αναφέρεται βέβαια σαν SS Gambian και οχι MV αλλά μάλλον μικρή σημασία έχει αυτό.

Ίσως αυτό το ταξίδι να μην έφτανε ποτέ, μέσω των διηγήσεών του, στ’αυτιά μου αν δεν λάμβανε χώρα μια…στούκα! Το Gambian λοιπόν χτύπησε εν πλω με κάποιο άλλο πλοίο (άγνωστο ποιο). Ο παππούς λοιπόν, μη σκεπτόμενος ότι 8.5 δεκαετίες αργότερα ο εγγονός του, ο οποίος τόσο του έμοιασε και ο οποίος τον έχει ακόμα για πρότυπο,  θα ανέβαζε αυτή την ιστορία σε παγκόσμια πρώτη στο shipfriends😁, σήκωσε τη μηχανή του και πήρε μια – και μοναδική φωτογραφία από το αποτέλεσμα της στούκας.

Voila!  Δε βούλιαξαν βέβαια, έγιναν οι απαραίτητες επισκευές και συνέχισαν το ταξίδι τους κανονικότατα. Κατά τον παππού ο καπετάνιος του πλοίου τους τα είχε τσούξει, τώρα αλήθεια, ψέμματα, η μηχανή του χρόνου θα μας βοηθούσε να διαλευκάνουμε την υπόθεση – ίσως- ! Εντωμεταξύ πάντοτε με εντυπωσίαζε το πόσο μικροί φαίνονται οι άνθρωποι μέσα στο ρήγμα. Επίσης, το δόλιο το Gambian φαίνεται πως έχασε και τη μια του άγκυρα από τη σύγκρουση!

 Έχω βέβαια κάποια κενά, όπως πχ πως διάολο κατόρθωσε να πάρει αυτή τη φωτογραφία όντας έξω από το πλοίο ενώ στην ουσία ήταν επιβάτης. Διότι, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν επιβάτης του Gambian. Τέλος πάντων, παρελθόν χωρίς ερωτηματικά δεν νοείται. Σα να αχνοθυμάμαι από τις διηγήσεις του ότι είχαν αποβιβαστεί για κάποια ώρα, αλλά οι υπόλοιπες λεπτομέρειες έχουν διαγραφεί από το σκληρό μου...

Δε νομίζω πάντως το ταξίδι ή το ατύχημα να τους πτόησε, καθότι μετά το ατύχημα, εθεάθησαν στο κατάστρωμα στις γνωστές σε όλους μας από ταινίες εποχής chaises-longues (μου θυμίζουν και κάτι αντίστοιχες που είχε το ΣΑΠΦΩ τη δεκαετία του ’80 όταν παιδάκι πήγαινα στο νησί με τους δικούς μου). Πίσω από τη φωτογραφία υπάρχει η σημείωση "SS Gambian, after the accident, June 1937".  Προσέξτε τώρα τη διαφορά με τα σημερινά δεδομένα. Κουστούμι-γραβάτα, δανδήδες σε φορτηγοποστάλι τη δεκαετία του ‘30, από Αίγυπτο για Λονδίνο που μόνο ο διάολος ξέρει πόσες μέρες θα έκαναν. Κι εμείς πάμε για ένα δωδεκάωρο στη Λέσβο με φόρμες και γενικώς ντυμένοι όσο πιο άνετα γίνεται. Άλλες εποχές όπου ο χρόνος κυλούσε σαφώς πιο αργά και που τα πάντα ήταν μετρημένα και είχαν λόγο.

Τώρα όταν μιλάμε για φορτηγοποστάλια στο μυαλό των περισσότερων έρχονται εικόνες όπου άνθρωποι και εμπορεύματα στοιβάζονται σε ζωώδεις συνθήκες. Φαίνεται όμως πως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για το SS Wahehe με το οποίο ο παππούς επέστρεψε στα πάτρια εδάφη κάπου ένα μήνα μετά.  Εταιρεία η Woermann Linie AG (ελάχιστες πληροφορίες εδώ)  η οποία εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ Αφρικής και Γερμανίας. Περισσότερες πληροφορίες για το πλοίο εδώ. Αν δεν έχω μπερδευτεί με το πλοίο, φαίνεται πως έγινε μετασκευή το 1934 και μετετράπη σε...refrigerated cargo liner! Άλλοι καιροί άλλα ήθη...Φαίνεται πάντως πως το SS Wahehe, αν και σκάφος του 1922 διέθετε για τους επιβάτες του πολλές ανέσεις, μεταξύ των οποίων και…πισίνα.

Ιδού ο μετέπειτα παππούς, τότε νιάτο να ποζάρει δίπλα της με το ημερολόγιο να γράφει στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας 9/7/1937. Σα κατασκευή μάλλον είχε τεράστια διαφορά σε σχέση με το πώς ξέρουμε εμείς τις πισίνες καθώς βλέπω και περισσότερο μαντεύω πως είναι μάλλον πάνω στο κατάστρωμα και όχι μέσα σε αυτό. Υποθέτω όμως πως δεν πέρασαν και άσχημα...

Κι επειδή μιλάμε για Έλληνες (έστω του εξωτερικού) και για ελληνική νοοτροπία, το ταξίδι τελείωσε με τρόπο καθαρά ελληνικό: Αφού οι ήρωες της ιστορίας μας έφαγαν όλα τους τα λεφτά σε –Κύριος οίδε- ποιες διασκεδάσεις και ακολασίες ο παππούς, γόνος εύπορης οικογένειας, απέστειλε τηλεγράφημα στη μητέρα του αιτούμενος χρήματα. Σε γλώσσα της εποχής: «παρακαλώ όπως μου αποστείλατε χρήματα δια τον ναύλον μου. ΣΤΟΠ» Στα σημερινά μέτρα: «μάνα στείλε φράγκα, μείναμε ρέστοι και ταπί, δεν έχω ούτε για τα εισιτήρια»…

Εννοείται πως πάσα πληροφορία για το ταξίδι, τα πλοία, τις εταιρείες κλπ είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη!

 

 

ΥΓ: η πρώτη φορά που βάζω υδατογράφημα σε φωτογραφίες, παρακαλώ όπως με συγχωρήσετε, αλλά οι λόγοι είναι ευνόητοι.

 

Edited March 7, 2021 by proud_ionian

[Nick the Greek]

Πάντα γλαφυρές και ενδιαφέρουσες οι περιγραφές σου, shukran! Μου θυμίζει η όλη φάση κάτι ταινίες από έργα της Agatha Christie με τη Βρετανική αριστοκρατία της εποχής να κάνει θαλασσινά ταξίδια και να ντύνονται με κοστούμι για να φάνε πρωινό. Είχα ακουστά την Palm Line, όπως έγινε μετέπειτα γνωστή η πρώην United Africa Company και έχω δεί πολλές φωτογραφίες πλοίων της με το χαρακτηριστικό γκρί hull και το ακόμη πιο χαρακτηριστικό πράσινο φουγάρο με το φοινικόδεντρο. Αλλά δεν είχα ιδέα πως υπήρχε τέτοια προιστορία από πίσω.΄Εχω να συνεισφέρω ένα link με φωτο του Wahehe.

[polmyt]

Εξαιρετικο βιντεακι ανεβηκε στο aylon με το κολπο της Ελευσινας απο το 1975

Πρεπει να ειναι τραβηγμενο απο το γνωστο πλατωμα ,πανω απο τα ναυπηγεια.Απιστευτο το ποσα πλοια ειναι στις ντανες.Σε καποιες πρεπει να ειναι πανω απο 20-30 βαπορια

 

[polmyt]

Αλλο ενα εκτπληκτικο βιντεο απο το aylon,αυτη τη φορα απο την Ερετρια του 1966

Μετα το 2ο λεπτο βλεπουμε εικονες απο το λιμανι της Ερετριας,τη φορτωση στο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ K ,συναντηση εν πλω με το ΠΟΛΥΞΕΝΗ Θ και ολα αυτα με ανοιχτους καταπελτες.Τις ομορφες εικονες συπληρωνουν τα αυτοκινητα καθως και τα λεοφωρεια της εποχης

 

[bas]

Λογικά ήταν στο ξενοδοχείο στο Νησί των Ονείρων γυρισμένο . Οι ανοικτοί καταπέλτες βοηθούσαν στο να μπει κάποιο αμάξι ακόμα , εκείνες τις εποχές.

Η γραμμή τότε είχε πάνω από 10 πλοία . Τέλος το ΚΤΕΛ για Κύμη και ότι ενδιάμεσο , δεν πήγαινε από Χαλκίδα , αλλά μέσω Ωρωπού-Ερέτριας .

[polmyt]

Το πιο ενδιαφερον κομματι απο το βιντεο του Aylon ,αφορα το λιμανι της Μυτιληνης

Μπορουμε να δουμε το εμπορικο λιμανι οπως ηταν τοτε,χωρις το παρκινγκ.Υπαρχουν αρκετα κτηρια,λογικα αποθηκες ,καποια απο τα οποια σημερα εχουν γκρεμιστει.Τελειως αδιαμορφωτος και ο χωρος που σε πηγαινει στο καφενειο με το φαναρι,καθως και ολη η περιοχη αναμεσα στη νομαρχια και στο εμπορικο λιμανι ,οπου σημερα υπαρχουν καποιες καφετεριες και ταβερνες .Στο μεσα λιμανι κλασικη εικονα τα δυο πλοια του Δημακη ,και αλλο ενα μικροτερο δεμενο χοντρικα στο σημειο που σημερα δενει το ΙΩΑΝΝΗΣ Σ.

Στο επιβατικο λιμανι ,εκτος απο το τζενεραλαδικο ,διακρινεται και χωρος αναμονης επιβατων,οπου τοτε και μεχρι περιπου το τελος της δεκαετιας του 80 ηταν ενας ανοιχτος χωρος με καρεκλες με ενα απλο σκεπαστρο απο πανω.Χρονια θυμαμαι να ειναι ο ιδιος με διαφημηση ουζου της ΕΠΟΜ στο σκεπαστρο

 

 

[Nick the Greek]

Ανοίγοντας το αποψινό χρονοντούλαπο, δεν πάμε πίσω και τόοοσο παλιά. Μόλις στο 1979, τόπος είναι η Κώς και στην ακόλουθη φωτογραφία από το flickr και το χρήστη fotogake, βλέπουμε πως γινόταν η τροφοδοσία του νησιού.

 

Προσέξτε τα σακιά με τσιμέντα Ηρακλής, μετά τα διπλά τούβλα που τα πετάει ο εργάτης στον αέρα για να τα πιάσει αυτός που φορτώνει το φορτηγάκι που κατά πάσα πιθανότητα είναι τρίκυκλο. Παραμέσα έχουμε καφάσια με καμιά ρετσίνα ίσως, δεν μπορώ να διακρίνω. Και στο βάθος το επιβατηγό Δελφίνι. Για όσους θυμάστε αυτές τις εικόνες που είχα μοιραστεί πρίν λίγα χρόνια από την Ινδονησία, συνειδητοποιείτε πως δεν ήταν πρίν πολύ καιρό που και η χώρα μας ήταν σε παρόμοια μοίρα.