ΣΕΙΡΙΟΣ

Να δούμε ακόμα μία φωτογραφία του καραβακίου από την Θάσο, στην σκάλα Πρίνου στα τέλη της δεκαετίας '90 (κλικ στην φώτο για καλύτερη ανάλυση). Διακρίνονται ακόμα τα ανοικτού τύπου, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΙΙ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ IV, και ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ.

Προχωράει η κατασκευή του νέου αμφίπλωρου του καλού φίλου καπτα Βασίλη Δεληγιάννη, στο ναυπηγείο των αδελφών Κανέλλου στο Πέραμα, και αρχίζει να μας δείχνει την τελική του μορφή. Ο προγραμματισμός (τουλάχιστον αυτήν την στιγμή) είναι να καθελκυστεί τον Ιούνιο, ενώ θα δρομολογηθεί αρχικά για τέσσερις μήνες Ιούλιο έως Οκτώβριο (την τρέχουσα δηλαδή δρομολογιακή περίοδο) στην γραμμή Ρίου - Αντιρρίου, και από τον Νοέμβριο 2025 μόνιμα στην γραμμή Γλύφας - Αγιόκαμπου.

Igor (ΙΜΟ 6819532 - 9093701) - (1967, ex- Άγιος Κωνσταντίνος) Θεωρώ πως θα είναι άκρως πρωτότυπον, πλην όμως απολύτως ακριβές και διασταυρωμένο, να υπάρχει στο topic των πλοίων ανοικτού τύπου, αλλά και γενικότερα στο forum, και ένα πλοίο με δύο (!!!) αριθμούς ΙΜΟ. Το πλοίο κατασκευάστηκε το 1967 στο Πέραμα, στο ναυπηγείο Νικολάου Σάββα (το τρίτο και ολιγόχρονο), με αριθμό νηολογίου Πειραιά 2574 και αριθμό ΙΜΟ 6819532. Μόλις το 1974 όμως, όπως διαβάζουμε στο MARINE NEWS (Ιούνιος 1977)..... διαλύθηκε στο Πέραμα, μόλις επτά χρόνια μετά την ναυπήγηση του !!! "MARINE NEWS - Journal of the WORLD SHIP SOCIETY -- AGIOS KONSTANTINOS, 436/67 - m.ferry, is reported to have been sold by..... (ονόματα πλοιοκτητών) Greece, to Greek shipbreakers and broken up at Perama in 1974." Έιναι γεγονός αναμφισβήτητο βέβαια πως το πλοίο δεν διαλύθηκε, αλλά υπό καθεστώς ναύλωσης (πώλησης ???) ταξίδεψε τότε για το Lagos της Νιγηρίας, όπου παρέμεινε για άγνωστο (μικρό πάντως) διάστημα, πριν επιστρέψει..... περιπετειωδώς και πάλι στα πάτρια ύδατα. Εκείνα τα χρόνια (αρχές - μέσα δεκαετίας '70) αρκετές παντόφλες μας είχαν ακολουθήσει παρόμοια πορεία για το Lagos (το γιατί μπορεί να μας το εξηγήσει ο φίλος μας @ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ), ανάμεσα τους τα ΛΙΑΝΑ και ΣΠΥΡΟΣ του Ρίου, το κλειστό ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Πόρτο Ράφτη, το άγνωστο μας ΚΩΣΤΑΣ Θ (το δεύτερο, κατασκευής 1970), το ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ της οικογένειας Γκαβανόζη. Μόνο όμως το ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ επέστρεψε και πάλι στην χώρα μας, όπου -ενώ είχε δηλωθεί επισήμως ως "Broken Up"- συνέχισε με το ίδιο όνομα (δεν γνωρίζω αν είχε μετονομαστεί στην Νιγηρία αλλά δεν το νομίζω), με τον ίδιο αριθμό νηολογίου Πειραιά 2574 (!!!) αλλά χωρίς τον αριθμό ΙΜΟ 6819532 τον οποίον είχε πλέον..... απωλέσει. Πολλά χρόνια αργότερα, πιθανόν με την δεύτερη πώληση του στο εξωτερικό (στην ίδια πάλι γειτονιά) απέκτησε τον αριθμό ΙΜΟ 9093701.

Από τις πλέον ακατανόητες εμπνεύσεις ever στις ονοματοδοσιες πλοίων. ΟΚ και όμορφα τα ονόματα ΠΟΣΕΙΔΩΝ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΕΛΛΑΣ μεμονωμένα, αλλά τον συνδυασμό ποτέ δεν μπόρεσα να τον κατανοήσω, εκτός πια και αν υπάρχει Ποσειδώνας και στην Ζιμπάμπουε, ή Απόλλωνας και στο Τατζικιστάν.

@polmyt Πολύ πιθανόν να έγινε πράγματι το 1973, αν αναλογιστούμε ότι σε σχέση με την εποχή του, υπάρχουν αρκετές φώτο του με την αρχική του μορφή (χωρίς τους πλαινούς διαδρόμους). Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι το ότι κατασκευάστηκε έτσι, και μικρή (μόλις είκοσι μέτρα), και χωρίς τους διαδρόμους, εν έτει 1970, όταν δηλαδή παντού κατασκευάζονταν σαφώς μεγαλύτερες και πλέον σύγχρονες σχεδιαστικά παντόφλες. Μία σκέψη μου είναι ότι πιθανόν να είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται ως βοηθητικό σκάφος του ναυπηγείου (π.χ. τύπου αυτοκινούμενης μπάριζας ???) και πριν την ολοκλήρωση του να αγοράστηκε από πλοιοκτήτες των Σπετσών. Σε αυτήν την σκέψη συνεπικουρεί και το γεγονός ότι αρχικά ανήκε στο ναυπηγείο ΑΡΓΩ, και το πρώτο του όνομα, ΑΡΓΩ 68.

Σίγουρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσες μικρές μετασκευές μπορεί να δέχθηκε συνολικά ένα καραβάκι 60+ χρόνων. Ωστόσο για μετασκευή στα πρώτα του μόλις τρία χρόνια (πριν το 1968), για ένα βέρο Θεσσαλονικιώτικο καραβάκι στο Πέραμα, το βρίσκω εντελώς.... extreme, έστω κι αν δεχθούμε ότι είναι λάθος το "Αδελφοί Σάββα". Προσωπικά θεωρώ πολύ πιό πιθανό το λάθος να είναι το "Πέραμα", μιας και διαχρονικά ακόμα και σε βάσεις δεδομένων, η ευρύτερη ΝΕΖ πέριξ του Πειραιά (Πέραμα, Κερατσίνι, Σαλαμίνα, Ελευσίνα) αναφέρεται συνοπτικά ως Πέραμα.

Δελφίνι (IMO 8655942) - (1964, ex- Φανούλα) Κατά πάσαν πιθανότητα, αυτή η καταχώρηση αφορά την μετασκευή (ουσιαστικά εντυπωσιακή ανακατασκευή, που το κατέστησε αγνώριστο σε σχέση με την αρχική του μορφή) που δέχθηκε το καραβάκι το 2001-2002. Το λέω αυτό διότι η επωνυμία του ναυπηγείου ήταν "Νικόλαου Σάββα", και πέρασε στους αδελφούς Σάββα (Κωνσταντίνο και Δημήτριο) μετά τον θάνατο του πατέρα τους Νικόλαου, στα τέλη της δεκαετίας '90. Ωστόσο είναι βέβαιο λάθος το "Πέραμα", αφού το ναυπηγείο Σάββα από το 1968 λειτουργούσε αποκλειστικά στη Βλύχα Ελευσίνας. Να προσθέσω στα στοιχεία - ιστορικό του, ότι μετά την Θεσσαλονίκη, δούλεψε στην γραμμή Ραφήνα - Νέα Στύρα την περίοδο 1970 - 1973, κατόπιν για πολλά χρόνια στην Κω, ενώ πριν την Ζάκυνθο όπου δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα είχε δουλέψει για μικρό διάστημα και στην Καλαμάτα για τον ίδιο πλοιοκτήτη, τον κ. Βουτυράκο.

Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια, να ξεκαθαρίσουμε ότι το ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΡΜΑΤΑ είχε κατασκευαστεί το 1979. Το πρώτο ferry που δρομολογήθηκε στη γραμμή Σπέτσες-Κόστα το 1970, ήταν το ΑΡΜΑΤΑ, οι πλοιοκτήτες του οποίου το 1976 μετά την πώληση του στο εξωτερικό, ξεκίνησαν προς αντικατάσταση του την ναυπήγηση του ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΡΜΑΤΑ και μάλιστα στο ίδιο ναυπηγείο, στο ΑΡΓΩ του Περάματος. Να σημειώσουμε πως και τα δύο πλοία, ήταν από τα πλέον βραχύβια στην ιστορία των ελληνικών παντοφλών. Το ΑΡΜΑΤΑ δούλεψε στην χώρα μας για έξι μόνο χρόνια, ενώ το ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΡΜΑΤΑ μόλις για τρία - τέσσερα. Την μετασκευή του ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΡΜΑΤΑ το 1981-82 την είχε αναλάβει η εταιρεία του κ. Ιωσήφ Σαβιολάκη (Ergoship). Oι εργασίες είχαν ξεκινήσει, είχαν προχωρήσει σε κάποιο βαθμό, αλλά το πλοίο (όπως ακριβώς μου ειπώθηκε από τον ίδιο τον κ. Σαβιολάκη) εγκαταλείφθηκε από τον πλοιοκτήτη του. Αποτέλεσμα ήταν τμήματα του αργότερα να χρησιμοποιηθούν σε άλλες κατασκευές, κάποιο σε μικρό γκαζάδικο, το δε μπροστινό του μέρος (γκαράζ - πλώρη) χρησιμοποίηθηκε κατόπιν μετασκευής - προσαρμογής σε άλλο υπό ναυπήγηση πλοίο ανοικτού τύπου.

Τα σινιάλα πάντως της Sol Lines, και μιλάω κυρίως για αυτά στα πλαινά του πλοίου, τουλάχιστον για εκείνη την εποχή (70s - 80s) ήταν πολύ προχωρημένα.

Αρμάτα (Ν. Πειραιώς 1892 - 4691) - (1970, ex- Αργώ 68) Αν και η αρχική μορφή της παντοφλίτσας (χωρίς τους πλαινούς διάδρομους επιβίβασης) παρέπεμπε σαφώς σε ναυπήγηση των αρχών της δεκαετίας ’60, είχε κατασκευαστεί το 1970 στο ναυπηγείο ΑΡΓΩ στο Πέραμα. Νηολογήθηκε στον Πειραιά με α/α 1892 (Α’ κλάση) με πρώτο του όνομα το ΑΡΓΩ 68 αλλά -κατόπιν πώλησης του από το ναυπηγείο ΑΡΓΩ- καθελκύσθηκε τον Μάιο 1970 με το όνομα ΑΡΜΑΤΑ. Το 1973 πήρε νέο αριθμό νηολογίου Πειραιά 4691 (Β’ κλάση) και μόλις το 1976 διεγράφη οριστικά λόγω πώλησης του στην Σαουδική Αραβία. (Στοιχεία νηολογίων : Άρης Μπιλάλης). Να δούμε μία εξαιρετική φωτογραφία του από το Ships Monthly της δεκαετίας ’70, αλιευμένη από τον σύντροφο @ΒΙΚΤΩΡ ΧΙΩΤΗΣ, και δύο δημοσιεύσεις από τα Ναυτικά Χρονικά, τεύχη Μαρτίου και Μαίου 1970 αντίστοιχα.

Θα πρότεινα την αφαίρεση από τον τίτλο του θέματος, της αναφοράς "launched as Enosis II". Αν και υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα (έως και βεβαιότητα) ότι είχε ξεκινήσει να κατασκευάζεται ως ΕΝΩΣΙΣ ΙΙ για Ιταλούς, δεν γνωρίζουμε αν και σε ποιό στάδιο σταμάτησε και ξαναξεκίνησε η κατασκευή του, ούτε πολύ περισσότερο ότι καθελκύσθηκε ως ΕΝΩΣΙΣ ΙΙ (προσωπικά το αποκλείω).