JonB72

PavlosA, Σε κάθε ελληνικό πλοίο που έχω ταξιδέψει, οι κυλιόμενες σκάλες έχουν ανέβει μόνο. Ποτέ κάτω.

Θα είναι ποτέ άλλο ένα ενδοκυκλαδίτικο πλοιο που θα αντικαταστήσει τη Σαόννησο?

Αυτό συμβαίνει συνήθως στα παλιά ιαπωνικά πλοία στην Ινδονησία. (BJI 1 στο Tanjung Priok το 2014)

Μερικές φορές είναι καλύτερο να τα αφήνετε στις φαντασιώσεις τους 😁

Παρακάτω είναι ένας σύνδεσμος για ένα άρθρο σχετικά με την επίσκεψη του Yabusa στο Κέιπ Τάουν, με μερικές κοντινές φωτογραφίες του πλοίου που δείχνουν τη δουλειά που έγινε στην Κίνα. https://africaports.co.za/#9516

Το κόστος αφαίρεσης του σαλονιού από την καμινάδα κρίθηκε υψηλό από τη διοίκηση της RCCL. Θα έπρεπε να πληρώσουν για την αφαίρεση. Γι' αυτό και η Sun Viking κράτησε το σαλόνι της.

Το πλοίο προσάραξε σε βράχους το 1996. Το μηχανοστάσιο πλημμύρισε. Το πλοίο επανεπέπλευσε και διαλύθηκε.

Το Yabusa παίρνει λίγο πετρέλαιο στη Σιγκαπούρη σήμερα το πρωί. Οι συνθήκες φωτισμού ήταν τρομερές, γι' αυτό συγχωρέστε την ποιότητα των φωτογραφιών.

Αυτή είναι η σωστή εποχή του χρόνου για ιστιοπλοΐα στη Νότια Αφρική. Είναι καλοκαίρι, και υπάρχουν λίγες καταιγίδες και πιο ήρεμες θάλασσες. Μιλάω εδώ εκ πείρας, έχοντας περάσει 15 χρόνια από τη ζωή μου στο Κέιπ Τάουν. Ο χειμώνας είναι μια διαφορετική ιστορία.

Τα τέλη Οκτωβρίου δεν ήταν η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε την Κοπεγχάγη. Ο χειμώνας ξεκίνησε, με έναν υγρό, παγωμένο άνεμο να πνέει στην αποβάθρα Langelinie καθώς περίμενα την άφιξη των Pearl Seaways της DFD Seaways στις 10:00. Είμαι πιο συνηθισμένος σε πιο ζεστά κλίματα και έτρεμα τόσο πολύ που ο άστεγος που κάμπινγκ στο αίθριο του κλειστού υπαίθριου καφέ που βρισκόταν εκεί κοντά, ήρθε και μου έδωσε ένα φλιτζάνι από τον καφέ που έφτιαχνε στη σόμπα του. Είπε ότι έμοιαζα ότι χρειαζόμουν ζέσταμα. Οι Pearl Seaways και εγώ πηγαίνουμε πολύ πίσω, οπότε αυτό θα ήταν μια ευτυχισμένη επανένωση. Το ίδιο το πλοίο ναυπηγήθηκε το 1989 ως Athena για τη σουηδική εταιρεία Rederi AB Slite, μέρος της κοινοπραξίας Viking Line. Ο Slite χρεοκόπησε το 1993. Η Athena και το πανομοιότυπο Kalypso πουλήθηκαν στο Genting Group της Μαλαισίας για να γίνουν Star Aquarius (επίσημα Langkapuri Star Aquarius) και Star Pisces. Μετά από εκτεταμένες μετατροπές έγιναν τα πρωτοποριακά κρουαζιερόπλοια της νεοσύστατης Star Cruises, της εταιρείας που έφερε τις σύγχρονες κρουαζιέρες μαζικής αγοράς στην Ασία. Ταξίδεψα με το Star Aquarius τρεις φορές και πάντα εντυπωσιάστηκα με το υψηλό επίπεδο με το οποίο διατηρήθηκε και λειτουργούσε. Τότε ήταν ακόμα ένα σχετικά νέο πλοίο, είχε φωτεινή τροπική διακόσμηση, πολλά εστιατόρια και παρόλο που ήταν ένα πλοίο υψηλής πυκνότητας με μικρές καμπίνες, πολλοί από τους επιβάτες πέρασαν το ταξίδι στα τεράστια καζίνο που ήταν χτισμένα στο πρώην κατάστρωμα αυτοκινήτων, αφήνοντας πολλά του χώρου αλλού για όλους τους άλλους που μόλις ήρθαν για την κρουαζιέρα. Το Star Aquarius πουλήθηκε στην DFDS το 2001, αφού αντικαταστάθηκε από νεότερα, ειδικά κατασκευασμένα κρουαζιερόπλοια. ενώ το Star Pisces θα συνέχιζε με το Star για άλλα 20 περίπου χρόνια τρέχοντας ολονύχτια κρουαζιέρες τζόγου έξω από το Χονγκ Κονγκ. Η DFDS έκρινε το 40.000-gt Star Aquarius ως ιδανικό πλοίο για το ολονύκτιο δρομολόγιο του πλοίου μεταξύ Κοπεγχάγης προς Όσλο. Το πλοίο στάλθηκε σε ναυπηγείο στο Άαλμποργκ της Δανίας, όπου μετατράπηκε ξανά σε πορθμείο. Μεγάλο μέρος της εργασίας περιελάμβανε την απογύμνωση των καζίνο και τις καμπίνες πληρωμάτων που είχαν εγκατασταθεί στα πρώην καταστρώματα αυτοκινήτων και την αποκατάσταση αυτών των χώρων στον προηγούμενο ρόλο τους. Η πολύχρωμη διακόσμηση του Star απογυμνώθηκε με το εσωτερικό να ανακαινίζεται σε σκανδιναβικό στιλ. Το πλοίο αναδύθηκε από το ναυπηγείο ως το Μαργαριτάρι της Σκανδιναβίας. Μια άσκηση αλλαγής επωνυμίας στο DFDS το 2011 είδε το πλοίο να μετονομαστεί σε Pearl Seaways και το λευκό "κρουαζιερό" χρώμα που φορούσαν τα πορθμεία της εταιρείας αντικαταστάθηκε από το σκούρο μπλε κύτος και το λευκό επάνω μέρος που φορούσαν προηγουμένως μόνο τα φορτηγά πλοία της εταιρείας. Σε κάποιο λιμάνι μετά από αυτό, το πλοίο ανακαινίστηκε ακόμη μια μεγάλη, με τους εσωτερικούς χώρους να ανακαινίζονται ξανά, αλλά αυτή τη φορά σε ένα θλιβερό μαύρο/άσπρο/γκρι χρωματικό σχέδιο. Το πλοίο στερείται σχεδόν εντελώς χρώματος και το όλο πράγμα απλώς ουρλιάζει εταιρική μουντότητα. Δεν βοήθησε που ο καιρός έξω ήταν εξίσου σκοτεινός και καταθλιπτικός. Τουλάχιστον το πλοίο είχε στολιστεί για τα Χριστούγεννα που έδωσε λίγο χρώμα στους εσωτερικούς χώρους. Και υπήρχαν μερικά όμορφα μοντέλα παλαιότερων πλοίων DFDS στην οθόνη. Πριν από λίγους μήνες, η DFDS ανακοίνωσε προς έκπληξη όλων ότι πούλησε την επιχείρηση φέρι μποτ του Όσλο στο Gotlandsbolaget (Rederi Gotland) της Σουηδίας σε μια συμφωνία που περιελάμβανε την Pearl Seaways, την Crown Seaways, το πλήρωμα και το προσωπικό της ξηράς. Η DFDS εκτελούσε υπηρεσίες επιβατών μεταξύ Κοπεγχάγης και Όσλο από το 1867. Υποθέτω ότι αναγνώρισαν ότι πολύ σύντομα θα πρέπει να επενδύσουν μεγάλα χρηματικά ποσά για να αντικαταστήσουν δύο οχηματαγωγά 30+ ετών και αποφάσισαν ότι τα χρήματα θα δαπανηθούν καλύτερα σε νέα φορτηγά πλοία. Το Gotlandsbolaget υποσχέθηκε να δαπανήσει μεγάλα χρηματικά ποσά για την αναβάθμιση των πλοίων, κάτι που ελπίζουμε ότι σημαίνει να εισάγουμε κάποιο χρώμα σε αυτούς τους ασπρόμαυρους εσωτερικούς χώρους. Ωστόσο, με όλο και πιο αυστηρούς κανονισμούς της ΕΕ για τις εκπομπές στον ορίζοντα, φαντάζομαι ότι η αντικατάσταση αυτών των πλοίων με νέα που μπορούν να λειτουργούν με εναλλακτικά οικολογικά καύσιμα θα είναι υψηλή προτεραιότητα. Το Pearl Seaways παραδόθηκε στο Gotlandsbolaget δύο εβδομάδες πριν από το ταξίδι μου. Οι επιβάτες που επιβιβάζονταν εκείνη την ημέρα δεν θα γνώριζαν ποτέ τι συνέβαινε, καθώς όλα εξακολουθούσαν να χαρακτηρίζονται ως DFDS. Θα δώσω στο DFDS πλήρη εύσημα για την εκτέλεση μιας λειτουργίας κορυφαίας ποιότητας. Το Pearl Seaways ήταν σε εξαιρετική κατάσταση για ένα πλοίο 35 ετών. Το δανέζικο πλήρωμα ήταν αισιόδοξο, φιλικό και επαγγελματικό παρά το φόβο ότι μπορεί να αντικατασταθούν από φθηνότερο πλήρωμα των Φιλιππίνων στο μέλλον. Για αυτή τη μίνι κρουαζιέρα μετ' επιστροφής έκλεισα μια μικρή εξωτερική διπλή καμπίνα. Σίγουρα ήταν μικρό – μπήκες για να βρεις ένα μπάνιο στα δεξιά, δυο γάντζους για παλτό στον τοίχο στα αριστερά και ένα διπλό κρεβάτι που γέμιζε το υπόλοιπο δωμάτιο. Αυτή η καμπίνα ήταν αρχικά καμπίνα με μονό κρεβάτι, αλλά το μέγεθος του κρεβατιού αυξήθηκε αφαιρώντας το μικρό γραφείο μεταξύ του αρχικού κρεβατιού και του μπάνιου. Δεν θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο σε μια τέτοια καμπίνα, αλλά ήταν μια χαρά για ένα άτομο για δύο νύχτες. Το πλοίο αναχώρησε από την Κοπεγχάγη στις 16:00. Είχε ήδη σκοτεινιάσει εκείνη την ώρα. Πολλοί από τους επιβάτες ήταν μεσήλικες Νορβηγοί στο πόδι της επιστροφής της μίνι κρουαζιέρας τους και αποφασισμένοι να καταναλώσουν όσο περισσότερο φθηνό αλκοόλ μπορούσαν να καταναλώσουν τις επόμενες δώδεκα ώρες. Στο κεντρικό σαλόνι προσφερόταν άφθονη ψυχαγωγία, ξεκινώντας με παιχνίδια όπως μπίνγκο και ιπποδρομίες. Αργότερα το βράδυ ένα συγκρότημα έπαιξε ροκ μελωδίες από τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Οι εορτασμοί της νύχτας ολοκληρώθηκαν με μια μεταμεσονύχτια ντίσκο, όπου έπαιζε περισσότερο το Euro-rock της δεκαετίας του 1980 και του 1990 από έναν DJ. Άλλα μπαρ διάσπαρτα γύρω από το πλοίο παρουσίαζαν επίσης ζωντανή μουσική και ήταν πολύ απασχολημένα. Υπήρχαν πολλές προσφορές στο γαστρονομικό μέτωπο. Έκανα κράτηση για τα δείπνα μου στο εστιατόριο με μπουφέ του πλοίου, το οποίο σέρβιρε έναν ειδικό χριστουγεννιάτικο μπουφέ. Η ποικιλία και η ποιότητα του φαγητού ήταν εξαιρετικά καλή – αρκετά για να με βάλει σε λήθαργο για το φαγητό και να με στείλει για ύπνο για νωρίς το βράδυ. Ξύπνησα το επόμενο πρωί στις 05:30 λαχταρώντας ένα φλιτζάνι καφέ. Το καφενείο του πλοίου δεν επρόκειτο να ανοίξει για άλλη μια ώρα περίπου, αλλά ο νυχτοφύλακας που επάνδρωνε το γραφείο του γρι-γρι μου πήρε ευγενικά ένα από το μπάχαλο του πληρώματος. Εκείνη την πρώτη ώρα υπήρχαν ακόμη μερικοί γλεντζέδες από το προηγούμενο βράδυ που καραδοκούσαν στους δημόσιους χώρους σε διάφορες καταστάσεις κινδύνου. Ένας τύπος είχε λιποθυμήσει σε έναν ανελκυστήρα και πέρασε όλη τη νύχτα ανεβοκατεβαίνοντας ανάμεσα στα καταστρώματα σαν γιόγιο. Άλλοι επιβάτες φαινόταν να σκέφτονται ότι αυτό ήταν αρκετά φυσιολογικό καθώς περνούσαν γύρω του χωρίς να ρίξουν μια δεύτερη ματιά. Μέχρι τα ξημερώματα οι Pearl Seaways εισέρχονται στο Oslofjord. Οι καιρικές συνθήκες έξω στο κατάστρωμα ήταν παγωμένοι, ομιχλώδεις, υγροί και άθλιες. Βελτιωνόταν όσο πλησιάζαμε στο Όσλο, όπου δέσαμε στις 10:00. Το Όσλο ήταν πολύ ήσυχο αυτό το πρωί της Κυριακής, κυρίως επειδή όλα τα τρένα μέσα και έξω από την πόλη ακυρώθηκαν λόγω βλάβης του συστήματος σηματοδότησης (η οποία θα διαρκούσε συνολικά 24 ώρες). Το αποκορύφωμα της σύντομης επίσκεψής μου στη νορβηγική πρωτεύουσα ήταν μια κρουαζιέρα γύρω από το λιμάνι με ένα ηλεκτρικό τουριστικό σκάφος με το όνομα Vision of the Fjords. Οι επιβάτες της μίνι κρουαζιέρας επιτρέπεται να πηγαινοέρχονται από το Pearl Seaways καθ' όλη τη διάρκεια της ελλιμενισμού του στο λιμάνι. Το εκμεταλλεύτηκα αυτό και επέστρεψα στο πλοίο το απόγευμα για να ξεφύγω από το κρύο. Ξύπνησα από έναν απογευματινό υπνάκο λίγο αφότου είχαμε φύγει από το Όσλο. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ πιο ήρεμη στο ταξίδι της επιστροφής. Υπήρχαν λιγότεροι επιβάτες, με τους περισσότερους να είναι οικογένειες από τη Δανία που ταξίδευαν με τα παιδιά τους. Το πλοίο έδεσε στην Κοπεγχάγη στις 10:00 το επόμενο πρωί. Ένα λεωφορείο με μετέφερε από τον τερματικό σταθμό των φέρι στο ξενοδοχείο μου. Πέρασα το απόγευμα περιπλανώμενος στην πόλη, την οποία θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά όταν ο καιρός είναι πιο ζεστός. Φωτογραφίες του ταξιδιού μπορείτε να δείτε εδώ:

Το πλοίο έχει περάσει αρκετές ημέρες αγκυροβολημένο στο λιμάνι Penange της Μαλαισίας, αλλά αναχώρησε σήμερα για το Ningde στην Κίνα.

Η θεά των ονείρων βρίσκεται στον κόλπο της Βεγγάλης, πλησιάζοντας τα Στενά της Μάλακκα. Καταγεγραμμένος προορισμός είναι το Pasir Gudang στη Μαλαισία.

Ήμουν καλεσμένος σε ένα πάρτι σε αυτό το πλοίο όταν ήταν το F Diamond κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Σιγκαπούρη το 2005. Το πλοίο ήταν γεμάτο από γυναίκες της Ανατολικής Ευρώπης που αποκαλούσαν «supermodels». Υπήρχε επίδειξη μόδας κατά τη διάρκεια του πάρτι. Πολλά δωρεάν ποτά. Το ίδιο το πλοίο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο ως η Αριάδνη. Έχει γίνει κάποια ανακαίνιση στα σαλόνια και τις καμπίνες και έχουν τοποθετηθεί πολλές τηλεοράσεις. Για να δείτε φωτογραφίες, κάντε κλικ στη φωτογραφία/σύνδεσμο παρακάτω

Thanks for the advice, r2d2. I have switched to browsing with MS Edge, and its built in translator is translating just fine.

Ταξίδεψα με αυτό το πλοίο πριν από δύο εβδομάδες. Έχει νέο ιδιοκτήτη αλλά δεν το αναφέρουν. Όλα εξακολουθούν να είναι ίδια με το DFDS να είναι το μόνο όνομα εταιρείας που ακούγεται στο πλοίο.

Did the moderators recently change the security settings of Shipfriends? I can no longer view it through Google Translate. I get stuck on some page saying I need to verify that I am a human, but can't proceed any further from there.

Το επιβατηγό πλοίο Hikawa Maru είναι ελλιμενισμένο στη Γιοκοχάμα ως πλωτό μουσείο από το 1961. Αυτό το μεγάλο παλιό επιβατηγό πλοίο συντηρείται όμορφα από τη NYK. Επισκέφτηκα το πλοίο στις 20 Σεπτεμβρίου με κάποιους φίλους. Η ξενάγηση επικεντρώνεται στο κατάλυμα 1ης κατηγορίας και στο μηχανοστάσιο. Εκτός από την καμπίνα 3ης κατηγορίας, όλα τα άλλα είναι κλειδωμένα. Είμαι πολύ περίεργος να μάθω τι υπάρχει πίσω από αυτές τις κλειδωμένες πόρτες με ταμπέλες που ζητούν από τους ανθρώπους να μην αγγίζουν τα πόμολα της πόρτας. Το πλοίο χαρακτηρίζεται ως «πολιτιστική ιδιοκτησία» και αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Δεν υπάρχουν εκδρομές φάντασμα, εστιατόρια ή άλλες δραστηριότητες που δημιουργούν έσοδα στο πλοίο. Η εξαίρεση είναι ένα ενιαίο μηχάνημα αυτόματης πώλησης στο κατάστρωμα περιπάτου που πουλά ποτά. Υπάρχουν καρέκλες στο κατάστρωμα περιπάτου όπου μπορείτε να καθίσετε και να απολαύσετε το ποτό σας και τη θέα στο λιμάνι. Ένα μικρό κατάστημα με σουβενίρ βρίσκεται στην προβλήτα. Η επίσκεψη σηματοδότησε το τέλος των θαλάσσιων περιπέτειών μου στην Ιαπωνία. Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες του Hikawa Maru κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο/φωτογραφία:

That is not a shrine. It is a public hot springs complex (free entry) where you could sit in the pools of boiling water and look at the sea. Αυτό δεν είναι ιερό. Είναι ένα δημόσιο συγκρότημα ιαματικών πηγών (είσοδος δωρεάν) όπου μπορείτε να καθίσετε στις πισίνες με βραστό νερό και να κοιτάξετε τη θάλασσα.

The most interesting ship I sailed on in Japan was the passenger/cargo ship Salvia Maru. The ship, which was built in 2020, is not a ro-ro, but it operates a daily ferry service from Tokyo to the Izu Islands chain. It has a sistership, the Tachibana Maru that operates a ferry route to other Izu islands. Although the Salvia Maru is small, it has very comfortable deluxe cabins. Most of the passengers sleep in dormitories. The ship sails to five islands. Like Greek ferries, it spends 10 to 15 minutes at each island where it loads and unloads passengers and containerised cargo. The islands are very beautiful. Tokai Kisen, the company that operates the Salvia Maru, also has a fleet of hydrofoils sailing between Tokyo and the Izu Islands. To see photographs of the Salvia Maru, click on the photo/link below. Το πιο ενδιαφέρον πλοίο με το οποίο έπλευσα στην Ιαπωνία ήταν το επιβατηγό/φορτηγό πλοίο Salvia Maru. Το πλοίο, το οποίο ναυπηγήθηκε το 2020, δεν είναι ro-ro, αλλά εκτελεί καθημερινά δρομολόγια από το Τόκιο προς την αλυσίδα Izu Islands. Έχει ένα αδελφό, το Tachibana Maru που εκτελεί δρομολόγιο πορθμείων προς άλλα νησιά Izu. Αν και το Salvia Maru είναι μικρό, έχει πολύ άνετες πολυτελείς καμπίνες. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες κοιμούνται σε κοιτώνες. Το πλοίο πλέει σε πέντε νησιά. Όπως και τα ελληνικά πλοία, ξοδεύει 10 έως 15 λεπτά σε κάθε νησί όπου φορτώνει και ξεφορτώνει επιβάτες και εμπορευματοκιβώτια. Τα νησιά είναι πολύ όμορφα. Η Tokai Kisen, η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το Salvia Maru, διαθέτει επίσης ένα στόλο υδροπτέρυγων που πλέει μεταξύ του Τόκιο και των νησιών Izu. Για να δείτε φωτογραφίες του Salvia Maru, κάντε κλικ στη φωτογραφία/σύνδεσμο παρακάτω.

Ήταν στο καρουζέλ των αποσκευών. Ήταν μια επίδειξη πλαστικού φαγητού που διαφήμιζε ένα εστιατόριο στο αεροδρόμιο. Ήταν ένα πολύ περίεργο θέαμα.

Ένα από τα νεότερα πλοία στην Ιαπωνία είναι το Sunflower Kurenai της MOL Sunflower. Αυτό το πλοίο που κινείται με LNG δεν είναι το πιο όμορφο πλοίο εξωτερικά, αλλά είναι σαν ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Έπλευσα με το πλοίο από την Οσάκα στο Beppu. Ήταν ένα ολονύκτιο ταξίδι, το οποίο ήταν πολύ σύντομο για να απολαύσετε το πλοίο στο ακέραιο. Μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο/φωτογραφία.

Βίκτορ, Η λήψη φωτογραφιών στα λιμάνια των Ιαπωνικών πορθμείων δεν αποτελεί πρόβλημα γιατί δεν υπόκεινται στους κανόνες ISPS. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει πολλή ακαταστασία που εμποδίζει την προβολή σας, συμπεριλαμβανομένων των τερματικών διαδρόμων. Για να πάρετε μια φωτογραφία απαλλαγμένη από αυτή την ακαταστασία, πρέπει να πάτε σε άλλες περιοχές στα λιμάνια, αλλά συνήθως αυτές οι περιοχές υπόκεινται στους κανονισμούς ISPS, επομένως δεν είναι δυνατή η είσοδος. Στα πορθμεία δεν υπάρχει πρόβλημα με τη λήψη φωτογραφιών. Στους Ιάπωνες αρέσει να βγάζουν φωτογραφίες από τα πάντα, επομένως αναμένεται ότι οι επιβάτες θα τραβήξουν φωτογραφίες εν πλω.

Έχω κλείσει πολλά ταξίδια σε αυτό το πλοίο, αλλά κάθε φορά είτε ακυρώνεται είτε αλλάζει σε άλλο πλοίο, οπότε τα παρατάω.

Χαίρομαι που σου αρέσουν οι φωτογραφίες. Δεν είχα πρόβλημα να βγάλω φωτογραφίες στα λιμάνια των φέρι. Αυτά θεωρούνται τοπικά λιμάνια, επομένως οι κανόνες ISPS δεν ισχύουν. Και στα πλοία δεν υπήρχε πρόβλημα να βγάλεις φωτογραφίες. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Οι Ιάπωνες λατρεύουν να βγάζουν φωτογραφίες από τα πάντα, επομένως η φωτογραφία είναι αναμενόμενη. Το μόνο πρόβλημα που είχα ήταν να βρω καλές τοποθεσίες για να βγάλω φωτογραφίες από τα πλοία. Μεγάλοι τερματικοί σταθμοί και διάδρομοι προσγείωσης μερικές φορές το κάνουν δύσκολο επειδή εμποδίζουν τη θέα.

Τον περασμένο μήνα έπλευσα με το Yuukari του Shin Nihonkai Ferry από το Tomakomai προς το Niigata. Ο σχεδιασμός του πλοίου είναι μια εξέλιξη του πλοίου που σήμερα είναι η Νήσος Σάμος. Στα 22 του χρόνια, χωρίς να έχει γίνει κάποια σημαντική ανακαίνιση, το Yuukari δείχνει αρκετά παλιό. Το πλοίο και το αδελφό του πλοίο Lilac είναι τα παλαιότερα στον στόλο. Μάλλον θα αντικατασταθούν σύντομα. Μου άρεσε το ταξίδι 20 ωρών. Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες κάνοντας κλικ στη φωτογραφία/σύνδεσμο παρακάτω: